Środkowy Egipt
Większość turystów od razu przyjeżdża do Górnego Egiptu – samolotem, pociągiem czy autokarem w konwoju. Wyruszają z Luksoru lub Asuanu, aby zwiedzać świątynię Horusa w Edfu, sanktuarium w Kom Ombo czy też świątynię skalną w Abu Simbel. Luksor ze wspaniałą świątynią to również dobra baza wypadowa dla wycieczek do Karnaku. Nie należy zapomnieć o skarbach na zachodnim brzegu -nekropoli tebańskiej. Niezwykle interesujący Środkowy Egipt od lat 90. XX w. jest niemal niedostępny dla turystów ze względu na islamskich terrorystów.
Historycznie Środkowy Egipt nigdy nie istniał. Dolny Egipt kończył się tuż za Memfis, gdzie się zaczynał Górny, rozciągający się aż do I katarakty na Nilu. Środkowy Egipt – obszar między Kairem a Qeną – wymyślił XIX-wieczni archeolodzy To poręczne określenie, ponieważ region posiada cechy różniące go od obszarów w Delcie Nilu, a jeszcze bardziej od Górnego Egiptu. Miasta mają prowincjonalny charakter, wieś także zachowała dawny wygląd: fellachowie uprawiają ziemię, używając narzędzi sprzed wieków. Rosnąca populacja, brak przemysłu i dochodów z turystyki potęgują biedę, a ta rodzi frustrację i pretensje do władz.
Mieszka tu liczna mniejszość koptyjska (ok. 20% społeczności), która musi koegzystować ze swymi islamskimi sąsiadami. Koptowie uważają się za potomków starożytnych Egipcjan i niekiedy traktują muzułmanów z pobłażliwym dystansem. Mają jednak świadomość, że są obywatelami drugiej kategorii.
W latach 90. XX w. zaczęła narastać fala terroryzmu islamskiego przeciw miejscowym Koptom. Terroryści w rejonie Minja i Qena napadali na pociągi i statki.
W efekcie Środkowy Egipt zamknięto dla obcych. Zdarzają się jedynie pojedynczy podróżnicy przedostający się do określonych miejsc. Brak bazy hotelowej, zły stan dróg i publicznych środków transportu powoduje, iż nie przybywają tu już nawet tradycyjni pielgrzymi, podróżujący niegdyś trasą wędrówek Świętej Rodziny.
Ograniczenia w podróży
Po fali zamachów w 1992, 1997, 2004 i 2005 r. Egipt jest uważany za kraj niebezpieczny. Władze ograniczyły możliwość pobytu obcokrajowców do kilku w miarę bezpiecznych stref.
Aby odzyskać wpływy z turystyki, rząd egipski stłumił rebelię i zawarł z islamistami rodzaj porozumienia. Na razie trwa chwiejna równowaga, ale większość restrykcji nie została zniesiona. Większość przejazdów między miastami i zabytkami odbywa się w ochranianych przez policję konwojach. Z tego względu dotarcie do pewnych rejonów bywa utrudnione, a do niektórych wręcz niemożliwe. W Środkowym Egipcie policja eskortuje podróżnych podczas wycieczek, a nawet spacerów po mieście. Mimo takich zabezpieczeń nie zawsze można się czuć pewnie.
Dla turystów podróżujących koleją przygotowano trzy regularnie kursujące składy z kairskiego dworca do Luksoru i Asuanu (i z powrotem), ochraniane przez uzbrojonych policjantów w cywilu. W niebezpiecznym Środkowym Egipcie podobno w kasie można kupić bilet na każdy pociąg. Autokary turystyczne, taksówki, a także samochody wiozące obcokrajowców muszą się poruszać w konwojach. Trasę Luksor-Asuan i Luksor-Hurghada pokonują dziennie trzy konwoje; Asuan-Abu Simbel – 2; Luksor-Abu Simbel – 1; Luksor-Abydos – 1. Trasy i godziny odjazdu konwojów mogą się zmieniać. Na miejsce zbiórki trzeba przyjść co najmniej kwadrans wcześniej, choć czasem konwoje wyruszają z opóźnieniem. Środkowy Egipt jest wyłączony z planowych tras konwojowych. Jeśli grupa pragnie podróżować samochodem wzdłuż Nilu, powinna zasięgnąć rady w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
Autobusy kursują z kairskich dworców Abud, El Monib i Turgoman. Do Luksoru i Asuanu jeździ kilka klimatyzowanych autokarów dziennie (wzdłuż wybrzeża Morza Czerwonego). Komfort jest zdecydowanie mniejszy, niż w pociągu, a czas podróży podobny. Do Środkowego Egiptu turyści nie mogą jeździć autobusami. Gdyby komuś udało się dostać tam pociągiem, to policjant natychmiast każe mu wracać do Luksoru. W pojedynczych przypadkach, jeśli w pojeździe nie ma więcej niż czterech obcokrajowców, może się udać. Ograniczenia te nie obowiązują w drodze do Hurghady. Turystom nie wolno korzystać z taksówek wieloosobowych. Przelot samolotem jest najszybszy, choć nie najtańszy.
Dolina Nilu – główne atrakcje
• Luksor – Od XIX w. w tym miejscu spotykają się miłośnicy historii starożytnej, Egiptu i archeologii. Wyjątkowe nagromadzenie zabytków na niewielkiej powierzchni spowodowało, że gospodarka ośrodka, aspirującego do uzyskania statusu odrębnej prowincji miejskiej, oparta jest na turystyce.
• Dolina Królów – Nazwą tą określa się dwa skalne wąwozy przecinające masyw górski. W zachodniej części pochowano Amenhotepa III i Eje II, natomiast część wschodnia to miejsce spoczynku władców XVIII, XIX, i XX dynastii i ich rodzin. Starożytni Egipcjanie zwykli nazywać je Wielkim Polem albo Cudowną Drabiną Zachodu.
• Asuan – To trzecie pod względem wielkości miasto Egiptu, usytuowane na wschodnim brzegu Nilu. Odwiedzenie tego ruchliwego, nowoczesnego ośrodka ze starym, niemal XIX-wiecznym centrum, stwarza okazję do obejrzenia prawdziwego suku, posłuchania nubijskiej muzyki i popróbowania specjałów nubijskiej kuchni. Stąd też bliżej do Abu Simbel i innych uratowanych świątyń nubijskich.