Grób Ramzesa V i VI (KV9)

Grób Ramzesa V i VI (KV9)

Miejsce pochówku Ramzesa V i VI (KV9; konieczny dodatkowy bilet) jest usytuowane ponad grobowcem Tutanchamona, który został zasypany gruzem z wyższego grobowca. Grób Ramzesa był atrakcją turystyczną już w czasach rzymskich, gdy nazywano go grobem Memnona. Zbadał go i oczyścił dopiero w 1881 r. George Daressy. Komora grobowa nie została ukończona, brak jest również dodatkowych pomieszczeń. Zlecenie budowy wydał Ramzes V, syn Ramzesa IV i królowej Tentipet, który zmarł na ospę po mniej więcej dwuletnim panowaniu w wieku trzydziestu kilku lat. Nie wiadomo, dlaczego jego grób zajął Ramzes VI, syn Ramzesa III i królowej Iset. Znany był on z przywłaszczania licznych pomników. Mumie Ramzesów V i VI znalazły się w grobie-skrytce.
Grobowiec ma plan typowy dla XX dynastii oraz wyjątkowo bogaty i ciekawy repertuar ikonograficzny.
Na ścianach znalazły się prawie wszystkie księgi religijne Egipcjan, jak Księga Dnia i Księga Nocy, Księga Bram, Księga Amduat oraz Księga Re.
W pierwszym, drugim i trzecim korytarzu znajdują się teksty Księgi Bram oraz Księgi Jaskiń. Na początku Ramzes VT ofiaruje Re-Horachte lampę. Po drugiej stronie są płaskorzeźby z Księgi Jaskiń.
W odrzwiach do drugiego korytarza widać uskrzydlony dysk słoneczny.
Nad głowami przez wszystkie korytarze ciągnie się sufit z wyobrażeniami astronomicznymi.
W drugim korytarzu po lewej widać Ozyrysa, a po drugiej stronie – plującą jadem kobrę i bogów z głowami zębaczy z Księgi Jaskiń. W trzecim korytarzu słoneczna barka Re zbliża się do siódmej bramy, za którą 12 bogów trzyma sznur z batami i głowami.
Na przeciwnej ścianie kroczy procesja ka faraona. Trzeci korytarz kończy się szybem i zbiega do pomieszczenia z czterema filarami. Tę część grobowca dekoruje ósma i dziewiąta część Księgi Bram i Księgi Jaskiń. Na filarach Ramzes VI składa ofiary Chonsu, Amonowi-Re, bogini Meretseger, Ptahowi-Sokarowi i Re-Horachte. Ściany zdobią końcowe fragmenty Księgi Bram i część Księgi Jaskiń.
W czwartym i piątym korytarzu jest Księga Amduat, a w westybulu – ustępy z Księgi Umarłych. Nad czwartym korytarzem straż trzymają skrzydlate węże – boginie Nechbet i Neit (po lewej) oraz bogini Meretseger i Selkit (po prawej). Na ścianach widnieją wstępne i środkowe części Księgi Amduat, a na suficie zaczynają się teksty Księgi Re i Księgi Dnia i Księgi Nocy. Piąty korytarz ozdabiają rozdziały Księgi Amduat. W małym westybulu widać teksty Księgi wyjścia w dzień wraz z tzw. Spowiedzią negatywną. Na suficie faraon płynie łodzią dnia i nocy, a Ozyrys powstaje z mar. Dalej otwiera się komora grobowa pokryta tekstami i ilustracjami Księgi Ziemi, z tarczą słoneczną jako motywem przewodnim. Na suficie umieszczono Księgę Dnia i Księgę Nocy ilustrowane podwójnym przedstawieniem bogini Nut jako nieba dziennego i nocnego (mit o narodzinach Słońca z ciała bogini). Widać Ramzesa składającego ofiary, a na tylnej ścianie fragmenty Księgi Akera. Aker, bóg Podziemi, zakuł w kajdany złego węża Apopisa. Re jako skarabeusz o baraniej głowie płynie po niebie w swej słonecznej barce. Czarny granitowy sarkofag został rozbity przez poszukiwaczy skarbów (zrekonstruowano go w 2003 r.), którzy uszkodzili mumię Ramzesa VI.