Karnak – Świątynia Jubileuszowa Thotmesa III (Ach-menu)

Świątynia Jubileuszowa Thotmesa III (Ach-menu)

Za naosem rozciąga się rozległa przestrzeń Dziedzińca Festiwalowego przed Świątynią Jubileuszową Thotmesa III. To dziedziniec świątyni z czasów Średniego Państwa. Po jego północnej stronie znajdują się zrujnowane kaplice z przedstawieniami ceremonii fundacyjnej oraz kaplica z reliefami ze Świętem Białego Hipopotama i Kaplica Mina. Pośrodku leży ołtarz – wielki blok alabastru.
Wielka Świątynia Jubileuszowa to najważniejsza inicjatywa budowlana Thotmesa III, wzniesiona na miejscu gmachu z czasów Thotmesa I. Sala otrzymała nazwę Ach-menu, wskazującą na funkcję „przemienienia”. Zbudowano ją prostopadle do osi głównej. Wejście znajdowało się od południa, flankowane przez dwie figury króla w stroju święta Sed. Dotrzeć tu było można było jedynie przez centralne sanktuarium Amona-Re. Sala imitowała namiot wykorzystywany do królewskich rytuałów odnowienia władzy i łączyła się ze świętem Sed króla. Nawa środkowa ma dwa rzędy po 10 kolumn, a niższe nawy 32 proste podpory. Zachowały się pierwotne malowidła, ale część polichromii pochodzi z czasów koptyjskich (kościół). Na osi wschód-zachód jest komora na kultowy posąg króla. Do budynku przylegała Sala Przodków (nazywana inaczej Salą Królów) oraz ciąg sal dedykowanych Sokarowi i Amonowi. Sala Przodków znajduje się w południowo-zachodnim rogu Sali Jubileuszowej, była tu tzw. królewska lista 62 królów Egiptu, poprzedników Thotmesa III (od 1843 r. w paryskim Luwrze).
Po północno-wschodniej stronie Sali Festiwalowej schody prowadzą do nieistniejącej Sali Klepsydry. Obok widać resztki trzech piętrowych kaplic na święto Sed. Za tylną ścianą Sali Festiwalowej przetrwały reliefy z okresu Aleksandra III Wielkiego (sanktuarium Aleksandra Wielkiego), na których widać Macedończyka obejmowanego przez Hathor. Na kwarcytowym piedestale w kaplicy Amona (po północno-wschodniej stronie Sali Jubileuszowej) stała niegdyś kapliczka z posągiem boga.
W westybulu świątyni jest słynny Ogród Botaniczny z reliefami ilustrującymi egzotyczną faunę i florę spotykaną w czasie kampanii wojennych Thotmesa III. W sali (6 na 15 m) stoją cztery kolumny wiązkowe (7,5 m wysokości). Na południowej ścianie można dostrzec wyobrażenia ptaków z Zachodu, m.in. czajki (Vanellus cristatus), czerwonej kasarki (Asarka rutila) i ibisa, a między nimi – owoce granatu. Na północnej ścianie widnieje napis: „Rok 25 pod rządami Jego Wysokości Króla Górnego i Dolnego Egiptu, Mencheperre, wiecznie żyjącego, rośliny, które jego majestat znalazł w ziemi Reczenu (Syria)”.

Wokóf Świętego Jeziora

Świątynię Amona otacza mur obwodowy z czasów Ramzesa II z reliefami przedstawiającymi ofiarę króla przed bogami: Anionem, Horusem, boginią Seszat, Hathor. Niektóre kartusze Ramzesa II przekuli późni Ramessydzi. Na południe leży prostokątne Święte Jezioro z czasów Thotmesa III (120 na 77 m). Woda służyła do oczyszczenia i obrządków (tu pluskały się święte gęsi Amona). Między jeziorem a murcm obwodowym znajduje się nilometr. Przy północnym rogu jeziora stoi wielki czerwony granitowy skarabeusz z czasów Amenhotepa III. Na froncie cylindrycznego piedestału zachował się relief z klęczącym królem ofiarującym naczynia Atumowi z Heliopolis. Widać wyobrażenie uskrzydlonego dysku słonecznego. Miejscowi przewodnicy lubią ostatnio opowiadać turystom, że siedmiokrotne obejście skarabeusza daje szczęście w miłości. Przy północno-zachodnim rogu jeziora znajdują się ruiny ozyrejskiej świątyni Taharki.
Na wschód od Ozyrejonu działa kawiarnia. Niegdyś były tam resztki dawnych domów kapłanów, lecz obecnie przykrywają je siedziska dla widzów spektaklu „światło i dźwięk”.