Piramidy w Sakkarze Południowej
Piramidy w Sakkarze Południowej
Piramidy zbudowane przez władców VI dynastii na terenie nekropoli, zwanej dziś Sakkarą Południową, wyglądają jak kopczyki gruzu. Od piramidy Pepiego I (VI dynastia), syna faraona Tetiego I i królowej Iput I, pochodzi nazwa starożytnej stolicy Egiptu – Memfis. Na pobliskim pagórku królują pozostałości piramidy Merenre (VI dynastia), następcy Pepiego I. Gdy Maspero zajrzał do jej wnętrza, w komorze grobowej znalazł sarkofag z czarnego granitu kryjący mumię – być może faraona Merenre. Usytuowaną na skraju pól uprawnych, wysoką na 25 m piramidę faraona V z dynastii Dżedkare-Isesi, miejscowi zwą el-Shawwaf („warta, piramida wartownika”). Podczas wykopalisk w latach 50. XX w. na pobliskim pagórku odkryto piramidę żony króla Dżedkare-Isesi.
Na południe od piramid wznosi się kompleks piramidy Pepiego II (VI dynastia), odkopany w latach 30. XX w. i przeznaczony do późniejszej (nie wiadomo kiedy) rekonstrukcji. Do dolnej świątyni prowadzą dwie rampy. Strop wspiera się na prostokątnych filarach. Od dolnej świątyni rampa o długości ok. 400 m, którą pokrywały płaskorzeźby, prowadzi do świątyni grobowej ozdobionej pięknymi płaskorzeźbami. Na południe od świątyni stoi mała piramida pomocnicza. Główną piramidę wzniesiono z bloków tutejszego wapienia, ale w nieco lepszym stylu niż okoliczne budowle. Na zachodniej ścianie zachowały się resztki licówki z białego wapienia. Pierwotnie obiekt miał 52 m wysokości, kwadratową podstawę o długości 76 m, a kąt nachylenia ścian wynosił ok. 53°.
Z kompleksem sąsiadują piramidy królewskich małżonek.
Jednym z faraonów Okresu Przejściowego był Iby (VIII dynastia). Jego piramida jest oddalona na południowy wschód od dolnej świątyni Pepiego II. Na południowy wschód od piramidy Pepiego II zbudowano mastabę Szepseskafa, syna Menkaure (IV dynastia). Arabowie nazywają ją Mastabat el-Faraun -mastabą faraona. Miała kształt gigantycznego, prostokątnego sarkofagu (100 m na 72 m; wysokość 18 m) i przypominała grobowce królów I i II dynastii.
Jest tak duża, że widać ją od wejścia do Piramidy Czerwonej w Dahszurze.
Półtora kilometra od mastaby wznosi się grupa trzech piramid.
Najbardziej na północ jest wysunięta piramida Chendżera, władcy XIII dynastii (Drugi Okres Przejściowy). Rdzeń wykonano z cegły mułowej. Licówkę z białego wapienia zerwano w czasach Ramzesa II (inskrypcja).