Kair – wyspa Roda

Wyspa Roda

Wąski kanał oddziela wyspę Rodę (Rawdah, ar-Rauda; oficjalnie Al Manyal ar-Rawdah) od wschodniego brzegu Nilu, a mosty łączą ją z Garden City (cztery) oraz Starym Kairem (dwa). Na wyspie ogląda się przede wszystkim nilometr oraz pałac Manjal. Do nilometru najłatwiej się dostać ze Starego Kairu mostkiem dla pieszych, taksówką lub minibusem. Pałac od nilometru dzielą 3 km.
Wyspa w okresie dynastycznym nazywała się być może Per-hapi-n-On (Dom Nilu przy On), co Grecy zamienili na „Babylon”, gdzie stała potem rzymska forteca. Na wyspie zbudowano bliźniacze bizantyjskie fortyfikacje.
Pałac Manjal, zbudowany w 1903 r., jest obowiązkowym punktem w programie zwiedzania Kairu. Ta eklektyczna budowla (od 1899 r.) odzwierciedlała gust Mohammada Alego Tawfiqa, wuja króla Faruka, autora książki Hodowla koni arabskich. Każdy z głównych budynków kompleksu był utrzymany w innym stylu: rokokowym, osmańskim, mauretańskim, syryjskim i perskim. Wokół kompleksu rozpościerał się wspaniały ogród.
Pałac miał być pomnikiem wystawionym islamskiej architekturze i najbardziej reprezentatywnym muzeum egipskim; miał też pokazywać codzienne życie rodziny królewskiej. Wraz z ogrodem zajmuje 61 711 m2 (same budowle 5 tys. m2), a dzieli się na 11 części. Brama wejściowa udaje wrota do średniowiecznego zamku.
Tuż za bramą jest pałac przyjęć, wspaniały salamlik arabskiego pałacyku oraz pokój recepcyjny, w którym w piątki książę odprawiał modły.
Na piętrze dwa pokoje gościnne wręcz kapią od dekoracji. Szczególnie podoba się przeniesiony z Damaszku pokój syryjski. Na schodach stoi wykonany z macicy perłowej model mauzoleum sułtana Qaitbeja. Wieża Saa (zegarowa) wyrasta między pałacem przyjęć a meczetem wzniesionym przez księcia Muhammada Alego w stylu andaluzyjskim i marokańskim. Niewielka fontanna między wieżą a meczetem zawiera antyczne fragmenty. Dalej ma siedzibę Muzeum Łowiectwa – długi hall z aneksami wychodzącymi na wschodnią część ogrodów. Muzeum otwarto dla publiczności w 1962 r. Piętrowa rezydencja w stylu tureckim i rokoko to najstarszy budynek kompleksu.
Pałac kryje się między figowcami w starej części ogrodu. Na parterze mieszczą się: sala al-Shakma -lustrzana, pokój haremu, błękitny salon z malowanym drewnianym sufitem, jadalnia, salon arabeskowy i salon z kominkiem. Na piętrze jest sala z biżuterią, pokój arabeskowy, sypialnia księcia ze srebrnym łożem z baldachimem, pokój służących i balkon z widokiem na zwierciadlany hall. Ciekawa jest sala tronowa z czerwonym dywanem i trzema sofami dla gości. Prywatne muzeum jest usytuowane w południowej części pałacu i składa się z 15 sal przedzielonych dziedzińcem z ogrodem, w którym rosną najrzadsze rośliny. Placówka gromadzi rzadkie manuskrypty, drogie dywany, wyroby ze srebra i cenną ceramikę.
Większość turystów przybywa na południowy kraniec wyspy, by obejrzeć słynny nilometr. Poziom rzeki, mierzony w sierpniu nilometrem, umożliwiał przewidywanie wysokości plonów i ustalenie podatków. Odczyt wynoszący 16 łokci (8,6 m) zapowiadał, że dolina będzie nawodniona w całości. Poziom niższy lub wyższy oznaczał odpowiednio powódź lub suszę. Po ogłoszeniu Wafa an-Nil (obfitości Nilu) następowała ogólna radość, a inny wynik wywoływał smutek i trwogę.
Obecny nilometr został zbudowany przez abbasydzkicgo kalifa Mutawakkila w 861 r. w miejscu starszego o 150 lat, zniszczonego przez powódź. Nilometr to ośmiokątna kolumna stojąca w kwadratowej, kamiennej studni. Otwory na różnej wysokości wpuszczały do studni wodę, której poziom było widać na oznakowanej kolumnie. Nadbudowany na nilometrze mały turecki kiosk ze stożkowym dachem pochodzi z XIX w. Drewniany sufit kiosku zdobią malowane arabeski.
Niedaleko nilometru stoi pałac Monastirli, rokokowa budowla z 1851 r., wzniesiona przez Hassana Fouada Al Manasterly Paszę. Obecnie mieści się tu Centrum Muzyki Międzynarodowej z teatrem, salą wystawową i biblioteką.