Jednostką monetarną jest funt egipski (1 EGP = 100 piastrów), który nie jest walutą wymienialną poza Egiptem. W większości miejscowości turystycznych ceny są podawane zarówno w funtach egipskich, jak i dolarach czy euro. 1 EGP to 0,40 zł, 1 zł to 2,44 EGP; 1 EGP to 0,12, 1 to 8,29 EGP (czerwiec 2008 r.). Nominały banknotów: 10, 25 i 50 piastrów, 1, 5, 10, 20, 50 i 100 EGP; nominały monet: 5,10, 25 i 50 piastrów. Banknoty 50 piastrów oraz 50 EGP są bardzo podobne.
Egipcjanie zawsze chętnie akceptują dolary i euro, ale dobrze mieć przy sobie kilka drobnych funtów egipskich na bakszysz. W lepszych hotelach i restauracjach akceptowane są karty płatnicze VISA, MasterCard czy American Express. Bankomaty są nieliczne, ale oczywiście w większych miejscowościach wypoczynkowych czy Kairze nie będzie z nimi większego problemu.
Bezgotówkowe formy płatności
Czeki podróżne są bezpieczną formą przewożenia pieniędzy, chociaż przy ich wymianie jest pobierana spora prowizja. Większość restauracji, hoteli i sklepów akceptuje wszystkie ważniejsze karty kredytowe. Niektóre małe sklepy pobierają prowizję za zapłatę kartą w przypadku niewielkiej sumy, o czym uprzedza wywieszka przy kasie.
W razie kradzieży czeków należy to zgłosić w oddziale banku w Egipcie, a po 24 godzinach nastąpi refundacja.
Banki i wymiana walut
Właściwie nie ma sensu szukać innego banku, gdy się znalazło jeden, bo różnice kursów między poszczególnymi placówkami są niewielkie. Większość egipskich banków obsługuje klientów pn.-czw. 8.30-14.00, a w ramadanie 9.30-13.30. Niektóre (bardzo rzadko) są czynne w soboty i niedziele (10.00-12.00). Całodobowe placówki działają na lotnisku w Kairze (w nocy może się zdarzyć, że brakuje egipskiej gotówki) i na przejściach izraelsko-egipskich. Lepiej unikać osób, które proponują nielegalną wymianę pieniędzy: często są to oszuści albo policjanci w cywilu. Jeśli płaci się w euro, warto pamiętać, że Egipcjanie nie chcą przyjmować monet, gdyż nie wymienią im ich w bankach.
Należy przechowywać kwity wymiany bankowej, gdyż mogą się przydać, nawet gdy nie planuje się większego zakupu. Procedura wymiany funtów na dolary czy euro jest ogromnie czasochłonna (i nie wszystkie pieniądze mogą być na powrót zamienione), więc lepiej przed końcem pobytu zastanowić się nad kwotą wymiany na funty egipskie (nie są przyjmowane w sklepach wolnocłowych na kairskim lotnisku).
Ceny i koszty pobytu
W porównaniu z europejskimi standardami Egipt jest jeszcze ciągle stosunkowo tani. Jeśli ktoś zadowoli się najtańszymi hotelami (można wynająć pokój za 2 $), dietą złożoną z ful i ta mi i oraz ograniczy się do jednego zabytku dziennie, wystarczy mu 15 $. Z drugiej strony Kair ma wiele miejsc noclegowych, gdzie za pokój trzeba zapłacić 100 $, i lepszej jakości restauracje, które uszczuplą portfel o jakieś 20 $. Jeśli ktoś wynajmuje pokój z wentylacją i osobną łazienką w skromnym hotelu, stołuje się w zwyczajnych restauracjach, od czasu do czasu pozwalając sobie na małe szaleństwo, i ma ambicję odwiedzić kilka miejsc dziennie, musi się liczyć z wydatkami oscylującymi między 20 a 30 $.
Podróżowanie po kraju jest tanie: 10-godzinny przejazd pociągiem w wagonie drugiej klasy między Kairem a Luksorem kosztuje mniej niż 10 $. Najpoważniejszym wydatkiem są opłaty za wstęp do zabytków, gdyż cudzoziemcy są traktowani jak chodzące portfele, więc miejsca przez nich odwiedzane są zazwyczaj drogie.
Od roku ceny wstępów drastycznie podskoczyły. Tam, gdzie bilety kosztowały 15 EGP, zazwyczaj płaci się co najmniej o 10 EGP więcej.
Zwiedzenie kompleksu piramid (z dwoma wejściami do wnętrza) będzie kosztować ponad 23 EGP, a jeśli chce się zobaczyć mumie w Muzeum Egipskim, trzeba będzie wysupłać 100 EGP. Zniżki dla studentów są sporadyczne, ale trzeba o nie zapytać. W hotelach i restauracjach dolicza się 12-procentową opłatę za usługę, plus 5 lub 7% podatku VAT. Innymi słowy, cena, którą widzi się na rachunku hotelowym czy na karcie dań w restauracji, może przy płaceniu wzrosnąć nawet o 20%.