Deir el-Bahari – Świątynia Hatszepsut

Świątynia Hatszepsut – Południowa część środkowej kolumnady (tzw. Portyk Puntu) kryje słynne sceny z wyprawy do Krainy Punt. Ten znany portyk składa się z 22 filarów w dwóch rzędach.
Na czterech bokach filarów powtarzały się warianty podobnej sceny. Wyprawa odbyła się w siódmym lub ósmym roku panowania, a Punt leżał być może w okolicach współczesnej Etiopii bądź Erytrei. Wyprawa była nie lada przedsięwzięciem. Przez Morze Czerwone popłynęło pięć dużych statków, na których mogło się zmieścić po ok. 200 osób, a dotarły na miejsce po mniej więcej miesiącu podróży.
Celem było przywiezienie drzew i roślin do ozdoby sanktuarium Amona, a także złota, kadzidła, mirry, przypraw, hebanu, kości słoniowej, egzotycznych skór, dzikich zwierząt oraz niewolników Reliefy pokazują Punt i jej mieszkańców, w tym otyłą, chorą na lipodystrofię królową (jest to kopia – oryginał znajduje się w Muzeum Egipskim w Kairze).
To pierwsze „etnograficzne” reliefy pokazujące inną kulturę niż egipska.
Są także dary i ich załadunek na statki oraz scena, w której nad Nil przybywają książęta Puntu, aby złożyć hołd królowej. Po lewej ręce, na końcu środkowej kolumnady, znajduje się kaplica Hathor. W czasie Pięknego Święta Doliny zatrzymywała się tu barka po drodze do sanktuarium Amona-Re na górnym tarasie. To jeden z największych i najważniejszych zespołów świątyni. Składa się z westybulu, sali hypostylowej i wykutego w skale sanktuarium obejmującego przedsionek z dwiema kolumnami oraz dwa pomieszczenia.
W westybulu dostępnym od Portyku Puntu znajdują się (w części środkowej) dwa rzędy filarów z kapitelami hatoryckimi. Część wschodnią i zachodnią wypełniają po dwie grupy kolumn (po cztery z każdej strony). Strop sali hypostylowej, która leży na wyższym poziomie, podtrzymuje 12 kolumn. Ściany westybulu i sali hypostylowej upiększono scenami ze święta Hathor i składania ofiar bogini pod postacią krowy. Część kaplicy kuta w skale (zagrodzona bramką) składa się z przedsionka z dwiema kolumnami oraz właściwego pięknie ozdobionego sanktuarium (dwa pomieszczenia z niszami). W jednej z nich (po prawej, niewidoczny) kryje się Senenmut, który zapragnął uczestniczyć z królową w najważniejszych ceremoniach.
Na wprost królowa stoi między Amonem i Hathor, a po lewej Hatszepsut z doczepioną królewską bródką i podwójną koroną władcy Egiptu składa ofiary boskiej żywicielce.
Druga rampa z posągami sokołów prowadzi na górny dziedziniec świąteczny poprzedzony kolumnadą z filarów ozyriackich z kolosami królowej po obu stronach. Droga wiedzie na portykowy dziedziniec oddany do użytku po latach trudnych prac przez polską ekipę. Są tu reliefowe przedstawienia Pięknego Święta Doliny. Po północnej stronie dziedzińca widać kaplicę poświęconą kultowi solarnemu, gdzie sprawowano kult Re-I Iorachte. Składa się ona z westybulu z kolumnami i dziedzińca z ołtarzem solarnym pośrodku.
W północnej ścianie dziedzińca znajduje się wejście do górnej kaplicy Anubisa (niedostępne) z dwoma wykutymi w skale pomieszczeniami -sanktuarium i aneksem. W rytuałach główną rolę odgrywa szakalogłowy Anubis, patron mumifikacji. Południowa ściana (zrekonstruowana przez polskich konserwatorów) to wejście do kaplicy Amona (zachodni narożnik), pośrodku zaś znajduje się wejście do Kaplic Kultu Królewskiego, do których docierała procesja w czasie jubileuszu królewskiego. Odrzwia ozdobione zostały przedstawieniami Amona obejmującego Hatszepsut. Wewnątrz królowa stoi między Hathor i Amonem. Cały zespół składał się z westybulu, kaplicy Hatszepsut, kaplicy Thotmesa I i kaplicy Amona-Mina z wejściem od głównego dziedzińca. Kaplicę Hatszepsut zdobią liczne wyobrażenia królowej, przerobionej na Thotmesa III. Księżniczkę Ncferure, córkę Hatszepsut i pierwszą żonę Thotmesa, poprzez zmiany nakrycia głowy przerobiono na królową Ahmes.
Na wprost od wejścia na dziedziniec zachowała się wyciosana w skale Główna Kaplica Amona-Rc.
Tu w czasie Pięknego Święta Doliny umieszczano posąg Amona.
Na węgarach portalu Hatszepsut zastąpiono Thotmescm III. Fasada sanktuarium Amona-Re to seria -pierwotnie zasłoniętych kolumnadą -naprzemiennych wysokich i niskich nisz, w których stały ozyriackie posągi królowej. Thotmes III kazał skuć kartusze królowej, a jej wizerunki uzurpował. Najgłębsze pomieszczenie wykuto za Ptolemeusza VIII Euergetesa II i poświęcono kultowi Imhotepa i Amenhotepa syna Hapu. Było to swoiste sanktuarium–sanatorium, dokąd ściągali chorzy.