Egyptische keuken
De Egyptische keuken serveert gerechten die typerend zijn voor het hele Midden-Oosten. De islam bepaalt het kader, die een moslim niet zal overtreffen. Er ligt geen varkensvlees op tafel, en alcohol is in veel steden helemaal niet verkrijgbaar, behalve in de bars van de grote toeristenhotels. Dit verbod wordt in de Ramadan zelfs nog strikter nageleefd.
Maaltijden
De basis van het dieet is brood (aish shami, witte pitabroodje of donkere aish baladi) en gekookte bonen (vol).
Ful wordt vaak gemengd met citroensap en karwijzaad. Aan de basisbonenpasta kunnen olie en peper worden toegevoegd, evenals eieren, gesneden tomaten, uien of paprika's. Bij elk gerecht wordt brood geserveerd – Brood van grof meel smaakt heerlijk.
Egyptenaren houden ook van falafel (in Cairo taamiyya, Tamija), Gehaktballetjes van gedroogde bonen (volledige nabeyd) gekruid met kruiden en gebakken in hete olijfolie. Falafel kan op zichzelf worden gegeten, als aanvulling op het hoofdgerecht, of in pitabroodje als tussendoortje; daarna worden er sla en augurken aan toegevoegd (torshi).
Egyptenaren houden van gevulde groenten: aubergines (voorwaardelijk) en paprika (filfd): ze eten ze koud en warm. De variatie is baba ghanug – auberginepuree met sesampasta (tahini) met knoflook en olijfolie. Er zijn ook variëteiten van Poolse tortelduifjes, maar verpakt in druivenbladeren (warak enab). Vulling is gehakt, rijst, tomaten, ui, munt en kaneel.
Het meest voorkomende vlees is schapenvlees, minder vaak rundvlees. Het vlees wordt in kleine stukjes gebakken op het rooster (kebab) of toegevoegd aan gestoofde groenten, en na het malen om te vullen. Kippen en duiven worden gegeten – Egyptische delicatesse. Duif (bad) wordt beschouwd als een afrodisiacum, daarom is het vaak een huwelijksgerecht. Een bekende soep is mulukhiyya van de bladeren van een spinazie-achtige plant. Het is dik en lijkt soms op gelei. Als de Egyptenaren samen eten, ze delen vaak voorgerechten (mezze). De snacks zijn divers, warm en koud.
Hummus past goed bij salades (kikkererwtenpasta), ingemaakte groenten en malashi – gevulde groenten. Een populaire salade is de tomatenbaladisalade, peterselie, komkommer en sla met citroensap en komijn.
Veel van de gerechten zijn gebaseerd op rijst en tarwe; soms wordt rijst geserveerd met dunne dumplings. Ze zijn een vast onderdeel van het menu: Boon, erwten en linzen, waaruit soepen worden gemaakt, genomen, frituren en toevoegen aan vlees.
Drankjes
Thee wordt altijd gedronken (shay) en koffie (ahwa): zonder deze twee borrels vindt er geen ontmoeting plaats, zelfs een kort bezoek aan een winkel of een souk. De dranken zijn sterk en zwaar gezoet. Thee wordt geserveerd in kleine glaasjes; er zwemt vaak een takje groene munt in. Koffie wordt op smaak gebracht met kardemom en kaneel, waardoor het een heerlijke geur en smaak heeft.
Sterke koffie wordt geserveerd in kleine kopjes, ook wel bekend als Turkse koffie: de helft van het kopje wordt gebruikt voor koffiedik. Sahlab is een dikke melkdrank met arrowroot, kaneel en noten. Het wordt vaak 's avonds geserveerd. Karkadeh, rode infusie van sudan kaasjeskruid bloemen, het is immens populair in het zuiden (het kan koud en warm worden gedronken).
Ze serveren verschillende kruideninfusies in cafés, hoe ifra – met kaneel, yansun – met anijs of licht zure helba – z kozieradki.
Soki (gevangen) fruit wordt verkocht in sapbars. Sinaasappelsap is het populairst (asir burtuaal), banaan (moz), met mango (manga), aardbei (Farawla), met guave (gawafa), marchewkowy (Gazar), van suikerriet (zenuw) en granaatappel (gerucht). Je kunt op straat citroensap drinken (asir laymun), tamaryndy (tamar hindi) of zoethout (is als), Het kopen van dergelijke dranken kan echter slecht aflopen vanwege de verschillende bacteriële flora (bovendien gieten de verkopers gewoon kraanwater in de sappen).
Snoepgoed
Egyptenaren houden van snoep, baklava is een typische lekkernij, ook bekend, onder anderen. in Turkije: zoet en vettig bladerdeeg gelaagd met oranjebloesemstroop met gepureerde pistachenoten. Een andere lekkernij is conf (het sterft) – opgeklopte schuim zo lang gebakken, dunne lokken, verwijderbaar van het laken, terwijl ze nog zacht zijn. Ze worden op zachte kaas of room gelegd en tijdens de ramadan gegeten. Umm Ali is gemaakt van droog pitabroodje, rozijn, noten, kokos en room, overspoeld met hete melk. Basbusa bestaat uit griesmeel gedrenkt in honing, besprenkeld met noten. Roz bi-laban is een romige rijstpudding met amandelen en pistachenoten.
alcohol
Zoals aanbevolen door de Koran, mag een moslim geen alcohol drinken, toch was het in het oude Egypte dat bier werd uitgevonden. Toegegeven, de drank van gerst was zo dik, dat het met een rietje genipt moest worden, maar het was een geweldige dorstlesser, het bevatte mineralen en vitamines.
Alcohol kan worden gekocht in de bars van duurdere hotels, restaurants voor toeristen en enkele belastingvrije winkels. helaas, al enige tijd geldt er een beperking op het kopen van goedkope westerse likeuren – 48 uur na de landing in Egypte en een aantekening in het paspoort. Soms verdienen de Kopten in het Koptische district van Caïro wat extra geld door gemiddeld bier te verkopen, beneden in de mand besteld onderin de blikken. Het lokale bier is best lekker; de beste merken zijn Saqqara, Stella Export en Stella Premium (sterker). Hier wordt ook wijn geproduceerd, hoewel hij verre van de beroemde drank van de Ouden is, die de farao's en senatoren van Rome dronken.
De rode wijn gemaakt van cabernet sauvignon-druiven is Omar Khayyam, en wit droog van de wijnstok pi niet blanc tot Cru des Ptolemees. De duurdere Grand Marquis is er in witte en rode varianten.
In Egypte wordt ook lokale ouzo geproduceerd, genaamd zibib. Egyptische vervalsingen van bekende merken worden beter vermeden.